Vakantie tijdens de vakantie

Inmiddels is het maandagmiddag en zijn we nog steeds in Hoi An. We zijn hier sinds woensdagavond en we vliegen vanavond voor een paar tientjes met Vietnam Airlines naar onze laatste bestemming van deze reis: Ho Chi Minh City, oftewel Saigon. De tickets boekten we via www.ikstortneer.nl/vietnam. Nee hor, grapje, we hebben dit in het hotel geboekt en Vietnam Airlines is de landelijke luchtvaartmaatschappij die net als KLM in het Skyteam zit.
Voordat we in Hoi An aankwamen hadden we de tweede helft van onze reis al wat aangepast. Het reizen zelf kost tijd maar ook energie, want het is hier bijna 40C. Daarom besloten we om hier minimaal 4 nachten te blijven. Het werden er 5 want door te vliegen in plaats van met de nachttrein, bespaarden we ons veel reistijd. Het is bijna 20 uur met de trein en maar 1,5 uur vliegen. We hadden ook geen zin meer om nog een paar dagen naar Na Thrang, Mui Ne of Dalat te gaan omdat we dan alsnog geen moment rust zouden hebben en het is tenslotte ook vakantie. We hebben tenslotte al veel gezien in de eerste helft van onze reis!
Donderdagavond zijn we naar de avondmarkt geweest en daar hebben we ons eigen streetfooddinner samengesteld. Bij verschillende kraampjes op straat aten we heerlijke garnalenpannenkoekjes, vleesspiesjes, aardappelkoekjes en mais. Een Europese kaasplank met een cocktail bij een wijnbar maakte het diner ´in stijl´ af. Op vrijdag zijn we zoals ik eerder schreef naar de ruïnes van My Son geweest. We kwamen hier om half 8 ´s ochtends al aan en op nog 4 andere toeristen na, waren wij de enigen. Het was nog niet heel heet en het was er heel stil en vredig De ruïnes zijn heel erg mooi en indrukwekkend en ik vind dit tot nu toe het hoogtepunt van onze reis. Jochem daarentegen blijft Sapa het hoogtepunt van de reis vinden. Wat ik heel erg zonde vind is dat 2/3 van het complex in de Vietnamoorlog is verwoest door de Amerikanen ondanks dat er protesten uit de hele wereld kwamen. Eind van de ochtend waren we weer in Hoi An en ´s middags kon Jochem voor het eerst zijn maatkleding gaan passen. Zoals we eigenlijk al verwachtten, was alles net iets te ruim maar de kwaliteit viel ons helemaal niet tegen. Het was erg keurig genaaid en de voering was netjes verwerkt in de binnenkant van de kraag en in de zakken. We spraken af dat Jochem zaterdagochtend voor een volgende passsessie langs kon komen. Verder hebben we vrijdagmiddag bij het zwembad geluierd en ´s avonds lekker uit eten geweest. Zaterdagochtend ben ik wederom vroeg opgestaan omdat ik een fotoworkshop had geboekt bij een Nederlandse fotograaf die woont en werkt hier in Hoi An. We waren ongeveer 4 uur op pad en de fotograaf heeft veel uitgelegd over het gebruik van handmatige instellingen van de camera en de invloed van licht op foto´s. Door zijn uitleg ben ik heel anders gaan kijken naar het maken van foto´s, juist details zijn zoveel mooier om te fotograferen. Ik heb zeker veel geleerd en ben blij dat ik deze workshop gevolgd heb. ´s Middags hebben we weer lekker geluierd bij het zwembad en eind van de middag hebben we Jochems kleding opgehaald. Ze hebben zelfs zijn naam en initialen in de kleding geborduurd en het is erg mooi geworden! Gister hebben we eindelijk een keer lekker lang uitgeslapen en eind van het ochtend heb ik een pedicure deluxe geboekt bij de spa van het hotel. Heerlijk relaxen was dit. De pedicure was erg onder de indruk van mijn hele witte huid ´how beautifull is your skin, very good´. Net als veel andere Vietnamese vrouwen vindt ze een witte huid heel mooi, dat is hier nog steeds het schoonheidsideaal. Mijn witte melkflessen hoef ik in Azië dus niet te verstoppen in een lange broek! Halverwege de middag hebben we voor ruim 2 euro 2 fietsen gehuurd en zijn we naar een klein eiland in het zuiden van Hoi An gefietst. Het was hier rustig en veel mensen waren in de rijstvelden aan het werk. In de dorpjes hoorden we constant kinderen Hellooo roepen en ze zwaaiden vrolijk als we langs hun huis fietsten. Bij een souvenirskraampje heb ik wat voor Jeroen gekocht en de mevrouw vertelde dat haar zus in Alkmaar woont en dat ze daar binnenkort naartoe gaat. Wat is de wereld soms toch klein!
Vandaag zijn we eindelijk iets cultureels gaan ondernemen in Hoi An zelf, we hebben een combinatiekaartje gekocht voor het bezoeken van 5 oude gebouwen in het oude centrum. Zo hebben we een gemeenschapshuis en tempel bekeken en deze hadden Chinese, Japanse en Vietnamese kenmerken. Het was leuk om dit gedaan te hebben. Op de terugweg kwamen we een oud vrouwtje tegen die fruit verkocht. Ik was druk met het maken van foto´s dus ik bemoeide me niet met Jochems onderhandelingen. Resultaat: veel te veel betaald voor één mango en een handvol beschimmelde lychees. Toen we verder liepen en Jochem de foto´s bekeek kregen we de volgende discussie. Ik vond dat ik mooie portretfoto´s van de vrouw had gemaakt maar Jochem had liever gezien dat ik foto´s had gemaakt van hem en de vrouw zodat te zien was dat hij fruit bij haar kocht. Volgens Jochem komt ons fotoboek vol met foto´s van kinderen, oude vrouwen en mannen met nauwelijks tanden in hun mond. Of mensen die er uit zien alsof ze nodig een douche kunnen gebruiken. Want ik denk dat ik kan fotograferen nu ik een cursus fotografie heb gevolgd. Het verschil tussen Jochem en mij is meer dat ik een reiziger ben met oprechte interesse in de lokale bevolking en Jochem is een ordinaire toerist die zich nergens voor schaamt :D. Nu zit ik weer bij het zwembad en Jochem is nog even aan het fitnessen voor we gaan zwemmen. Om 18.30uur gaan we naar het vliegveld en voor die tijd nog een keer streetfood eten.