Reizen door het noorden van Vietnam

Het is alweer donderdag, wat zijn de afgelopen dagen voorbij gevlogen. Dinsdagmorgen werden we rond kwart voor 7 opgehaald door een minibusje bij het hotel dat ons naar een grote bus bracht. De bus was heel erg luxe met ruime stoelen en stopte onderweg twee keer. We gingen met deze bus naar Sapa, dat op 6 uur rijden boven Hanoi ligt, vlakbij de grens met China. In deze omgeving wordt veel rijst verbouwd en er wonen verschillende minderheden zoals Zwarte Hmong en Rode Dzao. We werden op het centrale plein in het dorp afgezet en ons hotel lag op 2 minuten daarvandaan dus dat was prima te doen met m´n veel te zware backpack (de volgende reis neem ik echt minder mee!). Bij de organisatie Sapa O´chau boekten we een tour voor de volgende dag en de reis naar Cat ba. Na wat gegeten te hebben zijn we zelf naar een dorpje 3km verder gewandeld: Cat cat. Dit dorp is erg toeristisch maar we zitten in het laagseizoen dus het viel mee. Hier hebben we rondgewandeld, en zijn langs een mooie waterval gekomen. Ook de uitzichten in de vallei met alle rijstvelden en bergen zijn prachtig om te zien. De top van de Fansipan konden we helaas niet zien omdat er wolken rond de top van de berg hingen. ´s Avonds hebben we lekker gegeten bij een restaurant: gedroogd buffelvlees, rijst, zoete aardappel en rijstwijn.
Gister, woensdag dus, waren we om half 9 bij Sapa O´chau waar onze lokale gids Chinh van 21 jaar ons meenam voor een wandeling. Na een klein eind gewandeld te hebben stonden we bovenaan een rijstveld en hij vroeg of we de standaard route wilden wandelen of wat avontuurlijker. Nou we kozen voor het tweede! Door de modder, tussen de rijstvelden door waar mensen aan het werk waren, over beekjes en bruggen zijn we door de vallei gewandeld langs verschillende kleine gehuchten, o.a. Lao Chai en Ta Van. In Lao Chai hadden we bij een lokaal eettentje rijst, bonen, kip en groente gegeten. Chinh zei dat de oranje saus zoet was dus ik vertrouwde daar op maar m´n keel stond in brand, ik ben blijkbaar niets gewend. In Ta Van eindigde de wandeling van 15km en werden we door een busje opgehaald dat ons terug naar Sapa bracht. Bij Sapa O´chau konden we douchen en hadden we nog wat gegeten zodat we goed voorbereid waren op de reis naar Cat Ba die om 17u zou beginnen. Maar dat verliep anders dan we van tevoren gedacht hadden. Om kwart over vijf kwam May naar ons toe (I´m so sorry guys) en vertelde dat het busje naar Lao Cai (in deze grote stad vertrok de nachtbus) ons niet kon bereiken omdat er een ´road-block´ met onduidelijke oorzaak was tussen Sapa en Lao Cai. Het was een ongeluk of misschien een wegverzakking want de avond ervoor en ook deze middag regende het zoveel dat in Nederland minimaal code geel afgegeven zou worden terwijl in Sapa het leven gewoon doorgaat en iedereen met laarzen en poncho´s op de brommer stapt. In ieder geval, ze stelde een heel omslachtig en lang reisschema voor via Hanoi, en we zouden dan in Sapa pas om 22uur vertrekken en in Hanoi drie uur moeten wachten. Zonde van onze tijd dus dachten we. Na verschillende telefoontjes konden we dan toch om 20uur met de bus in Lao Cai vertrekken die ons naar Haiphong zou brengen. We werden opgehaald door een minibusje en die zou ons naar de wegversperring brengen, daar zouden we lopend verder gaan naar een ander busje aan de andere kant van de wegversperring. Het minibusje zat vrij vol dus Jochem stapte achterin en ik naast de chauffeur, ik dacht nog: mooi, ik heb voorin een ruime zitplaats op de bank. Maar nog geen 5 minuten later stapte een Vietnamees vriendje van de chauffeur in die non-stop in het Vietnamees in m´n rechteroor zat te tetteren met de chauffeur. Blijkbaar ging het ook over mij want opeens vroeg het vriendje hoe oud ik was: 28 jaar en dat was hij ook. Einde gesprek. De rit ging verder (de wegversperring was opgelost, de twee vrachtwagens die op elkaar gebotst waren, waren al voor een deel opgeruimd) en we hoefden dus niet te wisselen van busje. Op een gegeven moment vroeg het vriendje waar ik vandaan kwam en nadat ik voor de vierde keer had verteld dat ik uit ´The Netherlands, Holland, Europe, Amsterdam´ kom begreep hij het en zei dat hij niet blij was met Van Gaal bij Manchester. Nu kwam het gesprek wat meer op gang en vroeg hij mijn naam en hij had het over ´wedding wedding´. Of ik getrouwd was dus haha. Hij had niet door dat Jochem bij mij hoorde omdat hij achterin zat. Ik had maar ja geantwoord en toen waren we al bij Lao Cai aangekomen en weg was het vriendje. In Lao cai werden we naar een kantoortje van de busmaatschappij gebracht waar we 20 minuten moesten wachten. Hier kwam weer een ander minibusje dat ons naar het grote busstation bracht waar de sleeperbus naar Haiphong gereed stond. Deze bus had een soort bedjes waar we op konden slapen. Alleen hadden we er niet op gerekend dat de bus vol Vietnamezen zou zitten, er hele slechte actiefilms nagesynchroniseerd in het Vietnamees werden vertoond, de bus constant luid toeterde en regelmatig stopte om mensen in of uit te laten stappen. Ik had af en toe wat geslapen maar Jochem deed geen oog dicht met al die herrie. Om 2uur ´s nachts stopte de bus en ik keek op Googlemaps: we waren al in Haiphong, de kustplaats waar de boot naar Cat ba vertrekt! Inmiddels waren wij en de drie buschauffeurs nog de enige in de bus. Ja, wat was nu de bedoeling? Meer dan ´hellooooo´ konden de buschauffeurs niet zeggen maar met handen voeten werd duidelijk dat we op het busstation waren en dat we tot 7uur ´s ochtends in de bus moesten slapen. We zijn achterin gaan liggen omdat daar meer beenruimte was en we hebben nog wel wat geslapen. Om half 6 was het opeens ´hello´ en stond minibusje nummer zoveel voor ons klaar om ons naar het kantoortje van de bootmaatschappij te brengen. Hier moesten we buiten op een klapstoeltje bijna een uur wachten voor we met een grote bus vol Vietnamezen naar de boot werden gebracht, dit was nog ruim een half uur rijden. De snelboot volgeladen met scooters, locals en een handvol toeristen deed er ongeveer een half uur over. Op Cat ba stond weer een bus voor ons klaar die ons naar de ´hoofdstad´ eigenlijk meer ´hoofddorp´ van het eiland bracht. Hier hebben we een taxi naar ons prachtige resort gepakt waar we om 9uur waren ingecheckt en aan het ontbijt zaten. Al met al een reis die voor ons doen redelijk avontuurlijk is te noemen maar het is ook wel weer heel leuk om deze manier van reizen mee te maken! Het eiland is erg mooi en we hebben op het strand gelegen, in de zee gezwommen en zijn naar het dorp gewandeld om een excursie te boeken voor morgen en de reis naar Ninh Binh op zaterdag is ook al regeld. Jochem is nu even fitnessen en ik stop nu met schrijven. We gaan vanavond weer uit eten en genieten van onze vakantie!